Astım Hikayem

2009 yılında artık klasikleşen bir grip salgını esnasında başladı hikayem. O zamana kadar orta yaşlı, sağlıklı, daha önce solunum sıkıntısı çekmemiş bir bayandım. Bir Mart gününde gribe yakalandım daha sonra bronşite çevirdi ve haftalarca öksürdüm.

Öksürük azalmayınca acil servis doktoruna giderek röntgen çektirdim fakat röntgen zatüre gibi birşey göstermiyordu. Bronşit teşhisi verildi ve antibiyotik tedavisine başlandı. Antibiyotik tedavisine başladıktan sonra daha da kötüleştim. Plevra (plörizi) gelişti –göğüs kafesi ile akciğerler arasında ki membranın iltihabı- ve sırtımın sağ tarafında acı hissetmeye başladım. Kollarımı kaldırırken bile zorlanmaya başlamıştım. Öksürük krizlerim artık korkutucu olmaya başlamaıştı ve sonunda hırıltılı solunum ve nefes alamamazlık başladı.

Acil servise yaptığım ikinci ziyaretimde röntgen zatüre belirtileri gösterdi. Doktor yine antibiyotik önerdi fakat ben reddettim.

Artık hırıltılı solunum ve nefes alma güçlüğüme dayanamıyordum Bir solunum yolu uzmanı bularak kendisini ziyaret ettim. Doktor birkaç soru sordu ve astıma yakalanmış olabileceğimi söyledi. Ben bu teşhise inanamadım, “tedavi edilemez, ömür boyu sürecek bir durum” kelimeleri kafamda dolanıp duruyordu. Bu nasıl olabilirdi? Bir kaç ay önce çok iyiydim!Doktor beni neşelendirmeye çalışarak diğer göğüs hastalıkları yerine astım olduğuna şükretmem gerektiğini çünkü başa çıkılbilecek en iyi durum olduğundan bahsetti. Açıkçası bu sözler beni o kadar da iyi hissettirmemişti o zamanlar. Bir astım ilacı –inhaler- yazarak beni eve yolladı.

Haftalar geçti fakat ben hala iyileşmemiştim. Astım ilacı fazla bir işe yaramamıştı ve hala içimde bunun astım olmadığına dair bir umut vardı. Farklı bir tedavi ile geçebilecek bir hastalık olmalıydı. Sadece doğru doktoru bulmalıyım diye düşünüyordum. Bazı araştırmalardan sonra başka bir doktora gitmeye karar verdim. Yeni doktorum bazı solunum testleri yaptı, tomografi çektirdi, göğüs kafesimi dinledi ve daha kötü bir teşhis koydu: bronşitle beraber ağır astım. Kortizonlu astım ilacına başladık.

Bir süre astımım azalır gibi oldu fakat haftalar sonra kendimi yine acil serviste buldum. O ana kadar yaşadığım en kötü astım kriziydi ve nefes alamadığımdan suratım morarmıştı. Acil doktoru astımımın kontrolden çıktığını ve ağızdan kortizon tedavisine başlamamaız gerektiğini söyledi. Kortizonu hiç sevmesemde seçme şansım yoktu.

İtiraf etmeliyim ki kortizon tedavisi çok iyi geldi bir hafta içerisinde normal sağlıklı rengime kavuştum. Öksürüğüm oldukça azaldı. Tedavimi bulmuş gibiydim. Solunum yolları doktoruma geri dönerek kortizonlu inhaleye başladık.

İlaç tedavisi ile iyi oluyordum fakat ilaçları kestikten sonra yine kötüydüm. Bu benim moralimi çok bozuyordu. İnternetten alternatif tedavi metodlarını denemeye başladım. Açıkçası hiçbirinden iyi bir sonuç alamadım.

İnternette araştırma yaparken başka bir doktora denk geldim. Yine aynı süreç işledi. Testler, tomografi ve aynı teşhis; ağır astım.

Bu dönemde bir de akupunktur tedavisi denedim. 2 ay süren tedavi bir sonuç vermeyince kestim.

Artık endişelenmek yerine astımımı kontrol altına alma azmini gösterme vakti gelmişti. Astım ilaçlarım astımımı kontrol altına almış gözüküyordu ve bu esnada nefes alma egzersizleri yapmaya başladım. Buteyko yöntemini denedim. Buteyko, bazı hastaların ağır astım olmasının sebebinin yanlış nefes alıp verme yüzünden olduğunu söyleyen bir yöntem. Ben de işe yaradı gibi.

Şu an her sabah ve akşam nebülizör kullanıyorum, ilaçlarımı azaltarak kullanmaya devam ediyorum. Bisiklete biniyorum, koşuyorum, hayattan keyif alıyorum. Başlarda yapmam gerekeni en son denemişim ne yazık ki. Kötümser olmamak ve hayata olumlu bakmak bizim en önemli ilacımız.

Herkese sağlıklı günler...