İlk Remicade deneyimim

Remicade infüzyonu hakkında çok fazla kötü hikaye okuduğum için kendimden uzak tutmuştum. Ancak doktorum sonunda beni ikna etti ve geçen hafta ilk dozumu aldım. İlk dozumu olmadan önce TBC Verem testi yaptırdım ve bir problem çıkmadı. İnfüzyon öncesindeki gece biraz endişelenmeye başladım. Neyse ki huzulu bir geceydi. Ertesi sabah uyandım ve güzel bir kahvaltı yaptım. Doktorum, infüzyon sonunda araba kullanamayacağım için birinin beni almasını söyledi.

Hastaneye vardım ve bir bekleme odasına kadar refakat edildim. Orada iki yaşlı kadın oturuyordu ve birbirleriyle infüzyon hakkında mutlu bir şekilde konuşuyorlardı. Hemşire bir sandalyeye oturmamı söyledi ve gözünü benden ayırmaması için ona yakın bir sandalyeye oturdum. Daha önceden alerjilerim için Nasacort ve Allegra alıp almadığımı sordu ve ben de aldığımı söyledim. Herhangi bir rahatsızlık hissetmem durumda Tylenol almak isteyip istemediğimi sordu. Evet dedim.

Hemşire uygun bir damar için koluma bakarak serum iğnesini batırdı. İlk serum ve daha sonra remicade. Hemşire sürekli iyi olup olmadığımı soruyordu. Bütün işlem yaklaşık bir bir buçuk saat sürdü. İçeri giren dışarı çıkan insanlarla zaman çok çabuk geçti.  Aynı zamanda küçük bir televizyon da vardı zaman geçirmek için. Bütün infüzyon süreci iyi geçmişti ancak benim günüm daha bitmemişti. Organlarımın iyi durumda olup olmadığını kontrol etmek için yan taraftaki labaratuvarda kan testi yaptırmam gerektiği söylendi. Hastalıklı hayatımın çoğu zamanında bu tür durumlarda bulundum ve çok fazla kan testi yaptırdım. Bu durumu hiç sevmiyorum ancak gerekli bir dert işte.... Bu yüzden hiçbir şey düşünmedim. Diğer kapıya yürüdüm ve beni çağırdıkları zamana kadar bekledim. Birkaç dakika sonra, genç bir adam ismimi çağırdı ve beni arka tarafa aldı. Çok samimi biriydi ve aramızda esprili bir muhabbet geçti. Daha sonra uygun bir damar için kollarıma baktı. Sol koluma baktı ve oradan daha yeni infüzyon olduğumu ve uygun yerin daha önceden kapıldığını söyledim.... Gülümsedi ve sağ koluma baktı. Koluma birazcık vurdu ve avuçlarımı sıkıp açmamı söyledi. İğneyi soktuğunda işlemi görmemek için kafamı çevirdim ve duvardaki yazan yazıları okudum. İğneyi kolumun içinde gezdirdiğini hissetmeye başladım ve sessiz bir şekilde panik oldum. İğneyi ileri geri hareket ettirmeye devam ediyordu ki tecrübeli bir hemşire ne olduğunu anlamış gibi yanımıza yaklaştı. Her şeyin yolunda olup olmadığını sorduğu sürede iğne kolumda çok fazla acı veren bir şeye isabet etti. Canımın acıdığını bilmelerini isteyerek bir çığlık attım. Kıdemli hemşire olayı devraldı ve iğneyi dışarı çıkarttı ve her şeyin yolunda olduğunu söyledi. Bir anda bayılıcakmışım gibi başımın döndüğünü hissettim. Hemşireden kendime gelmem için müsade istedim. Neyse ki bana biraz su getirdi. 3 dakika içinde daha iyiydim ve tekrardan kan aldırabileceğimi söyledim. İyi olup olmadığımı kontrol etmek için bana baktı. Kolumun üstündeki lastiği ve diğer şeyleri çöpe attı ve tekrardan avucumu sıkıp açmamı söyledi. Bu tarz şeylerin deneyimli kişilerle yapılması gerektiğinin ne kadar önemli olduğunu düşünmeye başladım.

Daha sonra oradan mümkün olduğum kadar hızlı bir şekilde yürüyerek uzaklaştım. Labaratuvardan çıkma zamanlamam mükemmeldi çünkü eşim beni arabayla almaya gelmişti. Saat 11.45’te eve doğru yol aldık ve inanılmaz şekilde uykulu olduğumu fark ettim. Daha sonra hemşirenin Remicade tedavisinden sonra insanların yorgun olduğunu söylediği aklıma geldi. Eve gittikten sonra doğruca yatağa gittim. Hemen uykuya daldım ve saatler sonra eşim bir şeyler yemem için beni uykumdan uyandırdı. Bir şeyler yedikten sonra uykulu olma durumum devam etti. Gece yarısına kadar ayakta durmaya çalıştım. Ertesi sabah uyandıktan sonra ise herşey normaldi.