7 sene önce Takıntı ve Obsesif Kompulsif Bozukluk yaşamaya başladım

Ruhsal bir sorun yaşadığını düşünebileceğiniz en son insan benimdir.

Aslında konumuz da bu. Dış dünyaya karşı hep rahat ve geniş yaşayan biri olarak gözükürüm. Gerçekte ise 7 sene önce takıntı ve OKB (Obsesif Kompulsif Bozukluk) yaşamaya başladım. Beynimde dolaşan türlü türlü düşüncelere alışmak çok ilginçti. Saçımı kestirirken bile sıkıntılandığımı hatırlıyorum. Ne kadar saçma geliyor kulağa değil mi?

Baktım içime ata ata bunlarla baş edemiyorum, artık yeter sıkıntı yaşadığım zaman arkadaşlarımla paylaşacağım dedim. İlk olarak işyerinde arkadaşıma kendimi iyi hissetmediğimi söylediğimi hatırlıyorum. Omzumda ki yük bir anda ortadan yok oldu. Arkadaşlarım ve ailem her zaman bana çok anlayışlıydılar.

Ruhsal bir sorunu olup ve bundan utanmayan biri olduğum için şanslıyım. Hiçbir zaman bu konu açıldığında endişeli bir tavır takınmam.

Bu konuları başkalarıyla tartışmanın korkutucu olduğunu biliyorum. Karşınızdaki insanın nasıl bir tepki vereceğini bilmiyorsunuz. Fakat karşımdakine açılmak şu ana kadar yaptığım en güzel şeydi.

Ruhsal bir konu hakkında başklarıyla konuşmanın en iyi yönleri

• Hiçkimse umursamadı. Zaten iyi bir insan olduğumu biliyorlardı.
• Bazı insanlarında benim gibi düşüncelere kapıldığını öğrendim. Bu aban yalnız olmadığımı hissettirdi.
• Uzun dönemde kendimi arkadaşlarıma ve aileme daha yakın hissettim.

En iyi arkadaşıma takıntılarm ve OKB’den bahsettiğimde gecenin bir yarısı yaşasan bile beni ara demişti. Bazen ararım her zaman bana yardımcı olur.

Çok iyi bir işim var ve işim sayesinde birçok güzel insanla tanışıyorum. Durumum hiçbir zaman işimi etkilemedi aksine beni birçok konuda daha dikkatli bir insan yaptı. Bir makalede ruhsal problem yaşayan insanların en iyi çalışanlar olduğunu  okumuştum ve hiç şaşırmadım :)