Depresyonda değilim.. mi acaba :)

Bazı günler “Depresyonda değilim sadece canım çalışmak istemiyor” diyorum ve tembellik ediyorum. Gerçekte ise.. depresyondayım.

Çevremdekilere ve patronuma bu durumu genellikle anlatırım ve birşey de demezler. Arkadaşlarım,ailem ve erkek arkadaşlarım da beni severler ve bu durumu kabullenirler.

Bu benim konuşmak istemediğim bir sırrım gibi görülür, kimse ben konuyu açmadan birşey sormaz. Çevremdekileri anlayabiliyorum çünkü ben de kendime bu soruyu soramıyorum. Bazen kendime toparlanmamı ve işe koyulmamı söylesemde, başlayamıyorum, kendimi çözemiyorum.

Geçenlerde AVM’ye giderek 1 pantolon almam için kendime 5 gün boyunca gitmem gerektiğini söylemem gerekti. Ne kadar tembelim ve ne kadar içler acısı bir durum.

Bir 6 ay önce 3 senelik bir ilişkiyi sonlandırmak zorunda kaldık ve bunun üstüne çok fazla yemek yemeye başladım. Aslında düşününce alkol veya uyuşturucudan farkı olmayan bir durum. Yiyerek mutlu olmaya çalışıyorsunuz.

3 ay önce önemli bir karar aldım ve bir psikiyatriste gitmeye karar verdim. Bana iyi ki geldiğimi çünkü kendime zarar verdiğimi söyledi. Önce bir şaşırdım çünkü kollarımda herhangi bir çizik yoktu. Sonra bana normalden fazla yemek yiyerek kendime zarar verdiğimi söyledi.

Tam iyileşmesemde bugünlerde daha iyiyim. Halen çok fazla uyuyorum. Uyumak benim dünyadan kaçma şeklim.

Kendimi hep anlayışlı ve dış dünyaya dönük biri olarak gördüm. Ağır psikolojik rahatsızlıkları olan arkadaşlarım oldu ama onları hiçbir zaman farklı olarak görmedim. Depresyon kelimesi de kötü bir kelime olmamalı, gerçi hala tüylerimi diken diken ediyor.

Bu kelimeye alışmam lazım :)