Karmaşık hikayem

Hayat çok tuhaf gerçekten... Benim hikayem lise sonda başladı. Dizlerimde oluşan şişlikleri fark etmemle... Apar topar doktora gidip muayene oldum. Detaylı bir kontrolden geçtim. Ve sonunda romatizmal bir hastalık başlangıcı olduğunu söylediler. Hemen ilaç tedavisine başlandı. Yaklaşık beş altı ay devam ettim bu tedaviye. Daha sonra ailem tatmin olmayıp bi de Hacettepe'ye gitmek istedi. Bi muayene ve tahlil süreci de orda geçti. Aynı teşhisi onlar da onayladı. Ve eve iki katına çıkmış bir reçeteyle döndüm. Almanya'dan ilaçlar getirtildi. Altı aya yakın da onları kullandım. Sonrasında ishal ve kanamalar başladı. Tekrar tahliller ve kolonoskopi derken aslında iki yıldır fark edilemeyen ülseratif kolit teşhisikondu. Ailede iki doktor olmasına rağmen :) Ve ben bu sıralarda 53 kilodan 41 kiloya kadar düştüm. Bi yandan da psikolojimi normal tutmaya çalışarak üniversiteye hazırlanmaya çalışıyordum, ne kadar olabilirse :) Kortizon ve salofalk kullanmaya başladım. Çok hızlı bir şekilde de kilo aldım haliyle. Yüzümde acayip şişlikler oldu ve psikolojik olarak çöktüm resmen. Ders çalışmak, evden dışarı çıkmak istemez hale geldim kısa sürede. Ailem olabildiğince destek olmaya çalıştı bu süreçte. Yavaş yavaş toparlamaya başladım. Remisyon sürecine girdim sonra. Ara ara ataklar geçirdim. Remicade ve humira kullandım yaklaşık olarak bir yıl. Onlar da etki etmez hale gelince simponi isimli yeni bir ilaca başladım beş ay önce. Ama bu yedi yıllık hastalık sürecinde kortizonu tamamen hiç kesemedim maalesef. Atak dönemlerinde dozajı artırarak remisyonda azaltarak devam ediyorum hala. Üniversiteyi bitirdim, çalışmaya başladım ama çok şükür :) Ailem ve birkaç yakın arkadaşım dışında hala kimse bilmiyor. Sanırım hala ben bile kabul edemediğim için başkalarına anlatmak zor geliyor. Çalışmaya başlayınca idare etmek çok daha zor hale geldi. Ne kadar daha böyle idare edebilirim bilemiyorum. Yeni bir atak süreciyle karşı karşıyayım şu anda da. Maalesef bu hastalığı tetikleyen en önemli etken stres ve üzüntü. Başetmeyi öğrenmek gerekiyor. Olabildiği kadar... Herkese sağlıklı ve huzurlu günler dilerim.