Yoruldum sanırım.

Merhaba arkadaşlar.. hastalıkla 17 yaşında tanıştım şuan 22 yaşındayım.

Ahh nasıl başlasam bilmiyorum 2010 haziran ayında bursa medical park hastahanesine acilen yattım 15 günlük bir süreçte hiç bir şekilde tehşis konulamadı ordaki doktorum bazı değerlerin 70binlere çıkmış olduğunu hayatı boyunca böyle birşey görmediğini söyledi prof. bir hocaya devretti beni oda kolonoskopi çekilmesini ve bu değerleri çok fazla olduğunu belirtti en iyisinin uludağ üniversitesine gidip detaylı bir şekilde araştırılması gerektiğini söyledi tabi bu 15 günlük süreçte halsizlik kanlı diyare baygınlıklarım oldu herneyse fakülteye haziran 25 de sevk edildim orda gastro bölümüne acil yatış yatıp ilk gün kolonoskopi yapıldı ve direk olarak pankolit olduğum söylendi beni kontrolu altına alan doktorum yatış verdi hastahenede tam 5 ay kaldım bu 5 ay içersinde hiçbir zaman kendimi kötü hissetmedim iyileşeceğimi düşündüm çok pozitiftim doktorlarım hep şaşırırdı değerin 60 70 binlere çıkmasına rağmen nasıl dayanabildiğimi hep sorarlardı çok iyi durumdaydım ruhen zira aynı şeyi bedenim için söylenemezdim 2 ayda 75 kgdan 38 kg düştüm hergün 15 kere tuvalet kanlı bir şekilde bu süreç içersinde kortizon çok ağırlıklı kullandım hergün solafalk lavman + fitilde vardı gel gelelim ki kortizon yan etkilerini göstermeye başladı 2 akciğerimdede mantar ve tüberkloz çıktı tam 1.5 ay antibiyotik ile ciğerleri tedavi etmeye çalıştılar kimse odama giremez oldu tek başıma mücadele veriyordum ama yinede  kendime enerjime inanmıştım pes etmiyordum açıkçası İYİYDİM ruhen.. Bronkoskopi-kolonoskopi-endoskopi çok zorluyordu bunlar beni insani olarakta tabi utanma vardı artık.. Galba artık kortizonların son noktasına gelmiştim ekim ayıydı öğlen 1 civarları 2 3 dk bir wc çıkmaya başladım sadece kan geliyordu damardan akarcasına ishal olmama rağmen normal kaka kıvamında parça parça bişiler geliyodu korkmaya başladım ishal olmalıyım ben bu ne olabilir diye elimi tuvaletin içine soktuğumda 10 12 cm boyunlarında kan pelteleri oluşmuştu bu oran iyice artınca kan kaybından baygınlık geçirdim o an gerçekten ölüceğimi anladım sanırım çünkü bağırsak delinmişti ve durmayan bi kan akışı vardı aşağıdan inanılmaz bişiydi kova kova kan taşıyolardı doktor yanıma gelip ölmüceksin demeye başladığında bacaklarımı kollarımı hissetmemeye başladım iğne batırıp hissediyomusun diyodu ama bi cevap yoktu tabi 2 kolumdan kan vermeye başladılar o sırada acil kolonoskopiye girdim lazer ile delinen yeri kapadılar ama bu çok uzun sürmez dedi gastro hocam ameliyat önerdi o gün çok iyi bir cerrah bulduk gerçekten insan olarak iyiydi hep ilgilendi ameliyat kararı verildiğinde çok riskli olacağını söyledi hatta hastayı kaybedebiliriz bir bağırsak delinmesinde daha ve akciğerlerde sorunlu olduğu için zaature çevire bilir dendi ben bu oranları kabul ettim çünkü hala enerjim çok iyiydi kendimi cerrahın ellerine bıraktım sabah 7.30 da ameliyata girdim 1.30 da çıkmışım ayılttıklarında ellerimi nereme atsam hep bişi vardı sağ tarafımda anlam veremediğim bir torba sol tarafımda 2 adet dren burnumda hortum korktum tabi bir ilkti sonuçta 2 3 gün sonra tam  kendime geldiğimde ameliyatı anlattı doktorum çok zor geçtiğini poşu istenilen şekilde yapamadığını söyledi lenf bezleri ince bağırsağı makata uzatmaya izin vermemiş poşta 2 cm dar olmuş haliyle rektum kısmınıda alamamıştı herneyse poşetle 2 ay kalıcaksın sonra içeri alıcaz dedi sevindim. ameliyattan 10 gün sonra hastahanedeyim tabi tekrardan bir ateş ve aşırı terleme dudaklarımda ağzımda uçuklar çıktı acil mr girdim poştan makata fistul ve apse olmuştu makattan dren edilmişti artık bu olaylardan sonra enerjim azar azar düşmeye başaldı makatımda bir drenle 3 yaşamak zorundaydım doktoruma poşeti nezaman kapatırız dediğimde bu apse olayı bizi çok geri attı bi 5 6 ay bekliycez dedi korktum haliyle beni taburcu ettiğinde artık makatımda drenle eve gittim 2 ay evde onla kaldım tahmin edebilirsiniz uyku sorunu yürüme kalkma oturma hiç bişi yoktu tabi hep yataktaydım yattığım yerden küçük tuvaletimi yapardım. 2 ay sonucunda sonunda dren çıktı biraz rahatlamıştım ama poşet vardı tabi 4 ay oldu onunla beraberliğim devam ediyodu enerjim iyi denilebilirdi doktorum MR istedi 4. aydı apse devam ediyodu poşeti kapatamadı 6. ay oldu aynıydı fistul devam ediyodu poşeti kapatamadı tatile poşetle gittim bütün türkiyeyi gezdim tekne turlarına katıldım herkes denize girerken sahilde gezinirken koşarken ederken ben üstümde tshirtle onları izledim sorun değildi ama üzülmedim hiç 10. ay oldu tekrar gittim doktora biraz iyileşti bi 2 ay daha bekleyelim dedi 12. ay da tekrar mr çekildiğimde kapandığını söyledi tabi ağladım mutluluktan çok güzel bişiydi sonunda rahat olucaktım sarılacaktım insanalra denize giricektim duş rahat alıcaktım rahat uyuyabilcektim. 1 sene poşetle yaşadım kolay değildi ama ruhen pozitiftim herşey tatlıydı yinede nedenmi öyleydi çünkü hiç bişi yapmadım evdeydim boştu günlerim...
Poşet kapatıldı heyecan vardı tabi ilk dışkılıma :) zor oldu ilk 2 ay alışması lazımdı onuda hallettik ağrılı bir şekilde atlattık..
2012 ekimde kapatıldı. 2013 agustos eylül aylarına kadar hiç bişiyim yoktu sporumu yapıyordum sevgilim vardı mutluydum :) unutmuştum o acı günleri ama ne yazıkki kasım ayında yapılan kolonoskopi ile rektumda tekrardan hastalık görüldü ve o an çöküşe geçtim raporda aşırı ilerlemiş gözlenmişti maf olmuş rektum gastro doktorum hemen MR'da istedi özel bi hastahanede çekindik sonucu getirdim eski fistulum ve makatta rektumdaki hastalığa bağlı 2 fistulum çıkmıştı gastro doktorum  salofalk verdi reçeteyi aldım cerrahımın yanına çıktım   onunla 2 saat konuştuk bana ilaçların fayda etmiyceğini söyledi bende bu görüşteydim ömür boyu poşet yapacağını söyledi kabul etmedi bi bi yolu olmalıydı ilaçları denemek istedim 1 ay 2 ay denedim hiç bi işe yaramadı hergün daha kötüye gitmeye başladı dışarıya çıkamaz oldum günde 4 ağrı kesici içiyordum kakamı tutamıyordum her gece altıma kaçırıyordum makat kasları kendi kendine çalışmaya kendini kasmaya başladı durum kontrolden çıkmıştı cerrahım böyle bi ameliyat daha önceden hiç yapmamıştı yani o bölgeyi alamam dedi düzeltemem türkiyenin en iyi cerrahlarından birine başvurdu kendini yöntem almak için (gerekirse isminide veririm) o doktorda böyle işlemin çok zor çok riskli olacağını ve kendisinin 1 kere yapıp ondada kötü sonuç aldığını söyledi bir yöntem önerdi doktoruma ama cerrahım korkuyordu belliydi bu çok seviyordu beni oğlum derdi bana hep sarıl bazende ağlardı napıcağını şaşırmıştı oda yanından ayrıldım bir cevap olmadan.. iyice yıpranmıştım acımaya başladım kendime geceleri sevgilimle uyuyamaz hale geldim sarılamıyordum ağrıdan uyuyamıyordum ki günde 25 kere tuvalete çıkıyordum geceleri uyku yoktu o rahatsız olmasın diye kalkmamdan yerde yatmaya başladım zaman zaman başlardı bişi demiyordu tabi ama her insan gibi farkındaydım hoşnut değildi bu durumdan herneyse dışarı çıkamaz gezemez oldum ilişkimide etkiliyordu bu monoton olmuştu herşey birden tutamadığım dışkı sancı ağrı hergece altımı değiştirmeye başladım onur kırıcıydı ayrı evde olduğum için ailemden bazı durumları sakladım onlar içinde üzülüyordum çünkü çok uğraştılar benimle.. 2014 ocak kontrol edilemez hale geldi iyice herşey 25 e varan wc sayısı inanılmaz ağrılar altıma kaçırma devam ediyor tabi istanbul marmara üniversitesinde bir cerrahla tanıştım konuştum oda türkiye genelinde çok iyi ve çok bilindik bir doktordu bu konuda onunla konuşunca aynı şeyleri söyledi çok büyük bir kadersizlik yaşamışsın bu acılar katlanılamaz dedi birşeyler yapılmadı dedi ameliyat önerdi ama ona görede çok risk vardı %50 poşet dedi ömür boyu bu göz ardı edilemezdi benim için hemen vazgeçtim kendi cerrahıma gittim ne yapabilriz dedim artık yurt dışında varmı hocam dedim tedavi bir çare hemen o an abd cliveland clinic önerdi feza remzi doktoru o bu konuda dünyada tektir dedi gerçektende öyleydi araştırınca anlamıştım hemen parmaklarımızı ona çevirdik sağolsun iletişime geçti kendisiyle gerekli başlangıcı yapmamızı sağladı ve mayıs ayına ameliyat tarihi verildi orda ameliyat olursam çok az hatta belki hiç risk olmiycak dendi çünkü artık kansere bile çevirebilir duruma gelmiştim öyle dedi 2 doktorda şuan mayıs ayını bekliyorum ama nasıl bekliyorum ruhum enerjim tamamen kayboldu sıfırım şuanda ölü gibi hala acılarımı unutabilmek için kendimi dışarı atıyorum 3 4 saatliğine işe gidiyorum uzaklaşabilmek için kendimden çünkü yanlız olduğumda ağlıyorum hatırlıyorum korkuyorum korkuyorum çünkü bişileri kaybetmekten ölmekten değil hayır.. Arkamda bırakabilceklerimden veya poşetle buraya döndüğümde benden uzaklaşabilcek olan insanlardan tek kalabilirim o zaman ne olursa olsun poşet dahi olsa yine bir ölü gibi yaşam sürdürücektim. 

Bilmiyorum nasıl olucak nasıl devam edicem bilmiyorum tükendim gücüm kalmadı..