Ben de Bipolarım

Bipolar Bozukluk teşhisim ilk olarak 18 yaşımdayken konuldu. İlk atağımı yaşadığımda süper neşeli, enerjik ve çok iyi hissediyordum. Eve giderken hem insanlarla hem de kendim ile konuşuyordum. O an resmen bir süper kahraman gibiydim, sanki özel güçlerim vardı ve dünyayı kurtaracaktım. Tamamiyle saçmalıyordum. Evdekiler durumdan şüphelenerek ambulans çağırdılar. Hayatımda ilk defa psikolojik bir nedenden hastaneye gitmiştim.  Daha sonra da birçok hastaneye gitmek zorunda kaldım. Sizden daha deli insanlar ile bir arada olmak çok korkutucu.

En büyük atağımı o yıl Ocak ayında yaşadım ve saldırganlaştım. Annem bana müziği kısmamı söylediğinde ona vurmak istedim. Kış ortasında evden kaçarak kendimi arabaların ortasına attım. Üzerimde pijamalarım vardı. Kendimi görünmez hissediyordum üzerimdeki kıyafetlerim ile.  Düşününce çok komik geliyor. İyi ki kendime ve başkalarına bir zarar vermedim.

Geçen sene ise bir anda depresifleştim. Bütün yaptığım evde yatağıma uzanmak ve televizyon izlemekti.  Duş bile almıyordum. Günlerce depresyonumun geçmesini bekledim ve evden çıkmadım. Kendi kendime böyle yaşayamayacağımı söylerek ilaçlarımın dozajını arttırmak istedim. Fakat içimde bir yerlerde hala mantıklı bir yer vardı ve doktor olmak yerine hastaneye gitmeye karar verdim. Kendi başıma ilaç dozumu arttırsaydım kesinlikle kendime zarar verecektim. İyi ki böyle birşey yapmadım.

Bipolar kesinlikle size yaşamdan alıkoymuyor. Sadece doğru ilacı düzenli kullanmalısınız. İnançlı olursanız herşey daha da kolaylaşıyor. Pes etmeyin. Karalı olun ve önünüzde güzel bir hayat olduğuna inanın.