down in the hell.

Bipolar Bozukluk hastasıymışım.Çok uzun zamandır depresif dönemdeyim.(Sonbahardan beri,İlkbahar geldi hala depresifim) Dünyada cehennemi yaşamak gibi birşey. Çok ama çok acı çekiyorsunuz.Üstelik bunun içinde kendinizi suçluyorsunuz.Böyle mutsuz,çok üzgün,çökkün,vazgeçmiş, pes etmiş yaşamak tamamiyle sizin suçunuz,sizin güçsüzlüğünüz,sanki sizin bilerek yapmış olduğunuz birşey gibi hissediyorsunuz.Hepsi sizin suçunuz.Sanki dünyada olan bütün kötülüklerin,acıların,hastalıkların,mutsuzlukların kaynagı,sebebi ve suçlusuı sizsiniz ve hepsinin suçluluğunu  yükünü ve vicdan azabını küçüçük bedeninizde ve beyninizde yaşıyorsunuz.Düşünün nasıl bir acı !Üstelik siz bu acıyı sonuna kadar hakediyorsunuz. Bu vicdan azabından dolayı kendinizi nefret edilesi,yüzüne tükürülesi,küçücük,aşşağılık,hiçbir iyiliği ve iyi davranılmayı haketmeyen,aşırı derecede değersiz bir insanmış gibi hissediyorsunuz. Biri size azıcık iyi davransa,ağlayasınız geliyor ona çok minnetkar hissediyorsunuz kendinizi. size göre o dünyanın en mükemmel insanı çünkü hiç ama hiç hakketmeyen birine iyi davranıyor .Peki böyle saçma sapan şeylerin gerçek olduguna inanıyor musunuz? HAYIR. Ama inanmamanız hiç önemli değil çünkü tam da bunları hissediyorsunuz ve duygularını zirvede yaşayan bir bipolar hastası olarak sizin o güçlü duygularınız zavallı düşüncelerinizin ağzını burnunu kırar, yüzünü gözünü morartır,nakavt eder ve yere serer.Hissettiğiniz duygular sizin gerçeğiniz oluverir.