Fındık Alerjisi ve Sosyal Yaşam

32 yaşındayım, fındığa alerjim olduğunu çocukken öğrendim. Bazı tatlıların tadı çok kötü geliyordu ve dudaklarımın şişmesine neden oluyordu. Sonunda nedenini öğrenmek de uzun sürmedi. O zamanlar test yaptırmadık çünkü bu alerji yaygın değildi, başlarda da çok önemli gibi gelmemişti. Ama ataklar gittikçe daha şiddetli olmaya başladı.

İlk anafilaktik atağımı 18 yaşındayken salata yerken geçirdim, salatının içinde pişmiş fasulye gibi şeyler vardı ama aslında onlar fındıkmış. Sadece bir tanesini yedikten sonra bir şeylerin olacağını hissettim. Birkaç dakika içinde yüzüm şişti. Derim çekilmiş gibi hissettim, gözlerimi kapatamıyordum, tam olarak duyamıyordum ve daha da kötüsü nefes alamıyordum.

Şanslıydım çünkü en yakın hastanenin 10 dakika yanındaydım. Doktorun verdiği birkaç adrenalin iğnesinden sonra, atağım kontrol altına alındı. Anapen iğnesi verdiler ve ondan sonra hastanede başka bir işim kalmamıştı.

O zamandan bu yana yediklerim konusunda çok dikkatli davranıyorum. Yiyeceklerin içindekiler kısmını sürekli okuyorum. Fındık varsa kesinlikle uzak duruyorum.

Yanımda her zaman AnaPen iğnesi bulunduruyorum, ama şu ana kadar hiç kullanma gereksinimi duymadım çünkü dediğim gibi her zaman çok dikkatliyim. Dışarıda yemektense, yemeğimi evde hazırlayıp öyle dışarı çıkmak benim açımdan daha az stresli ve dışarıda tam olarak ne istediğimi anlatmak hep problem oluyor.

Sosyal bakımdan biraz garip bir durum çünkü insanlarla dışarı çıktığım zaman herkes bir şey yerken ben masada boş tabakla oturuyorum. Beni tanıyan arkadaşlarımca normal olsa da, diğer insanlar tarafından biraz garip karşılanıyor.

Söyleyince garip karşılanabilecek olsa da, kendimi şanslı sayıyorum çünkü anafilaktik atağımı 18 yaşındayken kendi başımın çaresine bakabileceğim zaman geçirdim. Bu alerjiye sahip olanlara verebileceğim tavsiye panik yapmamak. Başlarda sanki hiçbir şeyi yiyemeyeceksiniz gibi görünse de, yiyecek paketleme sistemi gelişmiş durumda ve ne yiyip yiyemeyeceğinizi kolayca öğrenebiliyorsunuz.