5 senelik MS Hikayem

Semptomları ilk yaşadığımda ki korkumu anlatamam. Doktorum beni muayene ettikten sonra lomber ponksiyon testi istediğinde korkum daha da arttı. Ama bu korku yersizmiş.

Hemşire olduğum için lomber ponksiyon olan hastaları görür ve beni bu durum ürkütürdü. Masada yatmış doktorumu beklerken kafamdan türlü türlü korku hikayeleri geçiyordu.

Ne yalan söyleyeyim hiçbirşey hissetmedim. Doktorumun eli çok yumuşakmış ve bir denemede halletti. İşlem toplam 10 dakika sürdü.

Giyinmem söylendi ve beni bekleme odasına aldılar. Ailemde benimle beraberdi. Onların desteği ile endişem ve paniğim azalmıştı.

Bir süre sonra doktorum gelerek testlerin ve MR sonuçlarının MS’e işaret ettiğini söyledi. Daha önce MS olabileceğimi düşünerek biraz araştırma yapmıştım. Kafamda bütün olabilecek yan etkiler dolaşmaya başladı. Sonra kendi kendime, MS sonlandırılamasa da tedavi edilebilir bir hastalık  demeye başladığımı hatırlıyorum.

Sonra ne yapmam gerekli diye düşünmeye başladım. İlaç tedavisi belliydi. Yalnız kendime iğne ile enjekte etem gerekliydi. Diyabetikler yapabiliyorsa ben de yapabilirim dedim.  Yine de teşhisin ilk gün şokuyla çok fazla ağladım. Daha sonra evimize geldik.

Aynı akşam arkadaşlarım beni ziyarete gelmişlerdi. Annem çağırmış. Saatlerce beni eğlendirmeye çalışarak destek oldular. Hepsine çok teşekkür ederim. Yanınızda destek olacak birilerinin olması çok önemli.

Teşhisim konulalı 5 sene oldu. Yaptığım araştırmalarda bu hastalığın hep kötü tarafları aklımda kalmış onu farkettim. Tüm o korkular oldukça gereksiz. Şu an tamamiyle sağlıklıyım ve bu süre içerisinde bir atak geçirmedim. Düzenli olarak spor yapıyorum, diyetime uygun yemekler yiyorum ve stressiz yaşamaya çalışıyorum.

Omuriliğimde bir sorun olabilir ama hergünü yaşayarak anın keyfine varıyorum. Bu hastalıkla normal hayatınıza devam edebilirsiniz. Hepinize geçmiş olsun.