Süper kahraman üreten MS hastalığı

Çok karlı bir günde okula gitmek üzere otobüse bindim, hava öyle kötüydü ki kar yüzünden tüm otobüsler yolda kaldı. Normalde okul aşkıyla yanıp tutuşan biri değilimdir ama nedendir bilmem o gün ille de gidecektim okula... Okula vardığımda kar tatili olduğunu öğrendim, yaklaşık 1 haftadır her uyuduğumda daha da daralan sol gözümdeki görme alanım geldi aklıma, okulun üniversite hastanesine girdim. Göz polikliniği bana 1 ay sonrasına sıra vereceğini söyledi, sekreterlere 1 ay sonra çok geç olacağını biraz sert şekilde anlatınca doktorların yanına girebildim. 

Doktorlar şikayetimi sorduktan sonra biraz evham yaptılar ve ertesi gün görme alanı çektirmem için tekrar hastaneye gelmemi istediler. Ertesi gün görme alanım çekildi, ben basit bir göz bozukluğum olduğunu zannederken elime tutuşturulan belgeler hastaneye yattığımı belirtiyordu. O gün içinde MR çekildi ve göz anjiyosu yapıldı. 5 gün boyunca hastanede yattım; sabah-akşam damardan kortizon tedavisi aldım. Kilo almaktan korkuyordum aksine kilo bile verdim. 5 gün sonunda hastaneden çıkarken MS olduğumu öğrendim, 6 ayda bir kontrole gidecektim vs. vs.. İlk başta bu hastalığı internetten araştırdım ve beni inanılmaz korkuttu. Böyle hastalıklar başına gelince öğreniyor ki insan etrafında ne de çok hastalık varmış. MS hastası tanıdıklarım varmış da haberim bile yokmuş.

Hastalık 2 yıldır benimle yaşıyormuş fakat ben yeni öğrenmiştim. Daha 21 yaşındayım 7 aydır hastalığımı biliyorum. Bu hastalığın bana en büyük kötülüğü sigarayı bırakmam gerekmesi. Bu durum halbuki her sağlıklı insan için de geçerli... Hastalığın teşhisi konulduktan 1 ay sonra sol bacağımda -ama sadece cildimde- hissizlik oluştu. Cildime yapılan hiçbir müdahaleyi hissetmiyordum. Örneğin ayakkabı ayağıma vuruyor ama ben çok normal şekilde yürümeye devam edebiliyordum. Aslında bu süper kahraman gibi hissetmeme sebep oldu.  Düşünün sıcak, soğuk, acı, kaşıntı vs. hiçbir şey hissetmiyorsunuz ama tüm istediklerinizi  yapabiliyorsunuz. İkinci atağımı geçirmiştim, 6 ay sonra olacak ilk kontrolüm 1 ay sonra oldu ve ardından haftada bir kendime bacağımdan enjekte ettiğim Avonex adlı iğneye başladım. Hastalığı ilk araştırdığımda iğneleri duymuştum fakat iğnelerin etkileri hakkında çok kötü şeyler öğrenmiştim. Halbuki öyle değilmiş, iğnemi yaptığımgün biraz durgunlaşıyorum, hatta her seferinde olmuyor. Beni biraz yorgun yapan iğneden sonra uyuduğumda ertesi gün neredeyse hiçbir şey kalmıyor. Haftada bir gün kendime tatil veriyormuşum gibi düşünüyorum bunu da... 

Bacağımda geçirdiğim atak geçti yalnız sol gözümdeki atak geçmedi, hala %40 görebiliyorum. Fark etmez aslında... Bakmak istediğim nokta için biraz başımı kaldırıyorum daha iyi görüyorum geçiyor. Bu hastalık beni korkutmuyor, üzmüyor, aksine daha da özel kılıyor.

Hastalığımın beni hiçbir zaman korkutmaması dileğiyle... 

Tüm MS hastaları özeldir.