Epilepsi Hikayem

15 Eylül 2009’da 29 yaşındayken Epilepsi teşhisim kondu. Şu an 31 yaşındayım. Teşhisim konduğunda dünya benim için dönmeyi bırakmıştı fakat zamanla bu hastalığın yolum üzerinde aşmam gereken bir engel olduğunu anladım.

Eskişehir’de annem,babam,erkek kardeşim ve kız kardeşimle yaşıyordum ve annemin anlattığına göre oldukça hiperaktifmişim. Erkeklerin arasına karışarak futbol oynadığım ve sürekli bisiklet sürdüğüm zamanları çok iyi hatırlıyorum. Daha sonra bisiklet benim için bir tutku haline geldi.

Bisiklet sürerken evdekiler sürekli dikkatli olmamı söylerlerdi fakat kabus karlı bir gün merdivenlerden inerken geldi. Ayağım kaydı ve kafamın arkasını merdivene vurdum. Olayı halen tam olarak hatırlamıyorum fakat annemin anlatığına göre kafamı yere vurmaya devam etmişim ve bayılmışım. Bir yıl sonra arkadaşlarımla voleybol oynarken birinin dirseği kafama geldi ve yine bayıldım. Bu 2 kafa travmasından sonra herhangi bir kriz yaşamamıştım ta ki 2. kafa travmamdan 1 ay sonra, bir gece kendimi yatağım yerine kanepenin kenarına düşmüş vazyette uyurken buldum. Uyandığımda belim o kadar çok ağrıyordu ki en az 4-5 saat halının üzerinde uyumuş olmalıyım diye düşündüm. Olaydan 2 ay sonra ailemle yaz tatilindeyken otelde beach volley oynamıştım. Maç güneş altında yaklaşık 1,5 saat kadar sürdü. Aynı günün akşamı kendimi o kadar kötü hissediyordum ki hiç bir şey yapmadan yatmak istiyordum. Çok erken yattım ve o gece kendimi kırık bir burunla koridorda yatarken buldum. Yalnız yorgunluğum o kadar fazlaydı ki yatağıma geri gidip uyumaya devam ettim. Sabah kalktığımda beni öyle gören annem panik halindeydi ve bunun kesinlikle bir nöbet olduğunu söyleyerek (kendisi kafa travması hemşiresi ) hemen doktora gitmemiz gerektiğini söyledi.

Böylece epilepsi hikayemde başlamış oldu. Nerolojistim birçok test yaptı ve başımı daha önce çarpıp çarpmadığımı sordu. Birçok ilaç verdi. 1 yıldan beri nöbet geçirmiyorum ve doktorum, çevremdekilerin bilgisi ve tek çıkmamak koşulu ile bisiklet sürmeye devam edebileceğimi söyledi. Eğer bird aha bisiklet süremeyecek olsam kendimi çok kötü hissederdim.

Umarım uzun yazarak sıkmamışımdır. Ben epilepsi ile normal yaşamıma devam edebiliyorum ve sizin de hikayenizi okumak isterim.