İşte Benim Epilepsi Hikayem

Aslında benim hayatım hastane okul ve ev üçlüsünden geçiyor. Neredeyse kendimi bildim bileli hastanelerde sürünüyorum. Tam hastaneden kurtuldum derken yine geldim başladığım yere. Neyse size en başından anlatayım. İlk nöbetimi başka hastalıktan dolayı hastaneden geldiğim gün geçirdim. Sabah erken kalkmıştım ve çok yorgun hissediyordum kendimi bir anda uykumdan uyandım ama kendime hakim olamıyordum başım kendiliğinden sağa sola dönüyordu. Konuşamıyordum da annemgil beni duymamış bile sonra birden kendime geldim aileme anlattığımda bana anlamayan gözlerle baktılar yorgunluğuma verip olayın üstünü kapattık gel zaman git zaman ben hayatıma devam esiyordum. Ta ki seri hale gelene kadar. O zaman psikolojik olduğunu düşünüp beni psikoloğa götürmeye kalktılar. Oysa durum bambaşkaydı. Ben epilepsi hastasıydım ama bunu bilmiyorduk. Beni nöroloğa götürdükleri gün doktorun yanına gidene kadar ağladım beni kimse sakinlestiremiyordu. Sonra doktora sık sık kontrollere gitmeye başladık en sonunda tegretol cr 400 kullanmama karar verdiler. Ben o gün hayatımda ilk kez annemi o kadar üzgün gördüm hala hatırladıkca içim daralıyor . Ben anlamamış yıllarca yaşamıştım hastalık iyice ilerleyene  kadar siz öyle yapmayın bir terslik varsa doktora hemen başvurun o akşama agladigimdan bu yana neredeyse 3 yıl geçti. 2 yıl ilaç tedavisinin ardından 1 senedir ilaç kullanmadan yaşıyorum. İlaca başladığımdan beri hiç nöbet geçirmedim. Ama ben ölümden çok nöbet geçirmekten korkan bir insanım. Artık bununla yaşamayı öğrendim. 

Bana sorunuz olursa yazabilirsiniz seve seve yardımcı olurum. 

Ama her zaman bir umudunuz olsun iyileseceginize dair .

HAYAT MUCIZELERLE DOLU