Karar verdim sağlığıma kavuşacağım

Hikayeme direk başlayacağım

Tip-1 Diyabet ile 11 yaşındayken tanıştım. Bir süre aşırı derecede yorgun, sürekli susamış geziyordum ve karakterim değişmişti. O zamanlar bu durum bana yanlış gibi gelmiyordu fakat ne zaman geri dönüp baksam, nasıl anlayamamışım diyorum.

Tip-1 Diyabet teşhisim konulduktan hemen sonra babamın çalıştığı kurumun yaz kampındaydık. Yaz kampları çocuklar için bir cennettir. Harçlıklarınızı alıp arkadaşlarınızla tüm gün kola içer, cips ve dondurma yersiniz. Kampın 3. veya 4.günü kendimi kötü hissetmeye başladım. Kamp doktoru yediklerimin bana dokunmuş olabileceğini söyledi. Akşam evimize döndüğümüzde zar zor giyinebiliyordum. Yatağa kendimi zor attığımı hatırlıyorum. Saatler ilerledikçe ben iyileşmeyince babam beni hastaneye götürmüştü. Orada birkaç gün kaldığımı hatırlıyorum.

Herkes diyabetle ne kadar güzel mücadele ettiğimi söylüyordu. Kamp macerasından sonra 1 ya da 2 yıl hiç sorun yaşamadım. Sonra birden bire işler değişti.

Ergenlik zamanlarımda kendime dikkat etmemeye başladım. Kandeğerlerimi ölçmemeye, insulini düzgün kullanmamaya ve aileme bu konuda yalan söylemeye başladım. Şimdi kendime o kadar kızgınım ki.

A1C değerlerim çok yüksekti (11 civarı). Ergen zamanlarımdan beri de daha da kötüleşiyorum sanırım. Kendime dikkat etmediğim o dönem üzerinden 3-4 yıl kadar geçti. Artık vücudumun kendisine çeki düzen verme zamanı geldi.

Kendi başımın çaresine bakmak ve güçlü olmak istiyorum. 

Verebileceğiniz öneriler var mı?

Okuduğunuz için teşekkürler.